Noindex to instrukcja dla wyszukiwarek, która mówi im, aby nie indeksować danej podstrony lub treści na stronie. Jest to meta tag, który informuje wyszukiwarki, że dana podstrona nie powinna być indeksowana i pojawiać się w wynikach wyszukiwania. Stosowanie noindex sprawia, że wyszukiwarki ignorują daną stronę podczas procesu indeksacji, nawet jeśli prowadzą do niej linki z innych witryn. Głównym celem noindex jest wykluczenie stron z wyników wyszukiwania, co może być przydatne w przypadku stron tymczasowych, duplikatów treści lub stron, które nie są istotne dla użytkowników. Reguła noindex ma kluczowe znaczenie dla kontroli indeksacji i zarządzania treściami w kontekście optymalizacji SEO. Może występować w sekcji strony internetowej, zazwyczaj w parze z tagiem „nofollow”, jako tag (np. tag meta: < meta name=”robots” content=”noindex,nofollow” >) lub w nagłówku odpowiedzi HTTP. Umiejscowienie dyrektywy „noindex” w tych dwóch miejscach daje taki sam efekt, dlatego należy wybrać metodę, która będzie odpowiednia dla danej witryny i treści zamieszczonej na niej. Regułę noindex mogą inaczej interpretować pozostałe wyszukiwarki inne niż Google i w efekcie witryna może być widoczna w wynikach wyszukiwania.
Spis treści:
- Znaczenie noindex dla SEO
- Zastosowanie noindex
- Implementacja noindex
- Noindex a tag rel=”canonical”
- Łączenie reguł pliku robots.txt z regułami indeksowania i wyświetlania
- Podsumowanie
Znaczenie noindex dla SEO
Reguła noindex jest ważnym narzędziem w kontekście SEO i optymalizacji witryny pod kątem wyszukiwarek internetowych. Wykorzystanie tego tagu przynosi szereg korzyści, które mają wpływ na kontrolę widoczności treści oraz efektywność indeksacji przez wyszukiwarki.
Pierwszą korzyścią płynącą z użycia noindex jest pełna kontrola nad tym, które strony witryny mają być indeksowane przez wyszukiwarki, a które nie. Dzięki temu możliwe jest uniknięcie indeksacji stron, które nie są istotne dla użytkowników lub nie wnoszą wartości SEO. Tym samym unika się zduplikowanych treści i można skupić się na istotnych stronach, jednak dodatkowo powinno się używać tagu canonical, żeby wskazać stronę kanoniczną (główną). To pomaga skoncentrować uwagę wyszukiwarek na najważniejszych i najbardziej istotnych stronach, co może poprawić pozycje w wynikach wyszukiwania.
Kolejnym aspektem, który warto podkreślić, jest możliwość ukrywania stron tymczasowych lub testowych za pomocą tagu noindex. Strony tego typu nie są przeznaczone do publicznego wyświetlania i nie powinny być indeksowane, aby nie wpływać negatywnie na wizerunek witryny w SERP-ach.
Ochrona prywatności danych jest również ważnym aspektem, któremu służy noindex. Dzięki odpowiedniemu wykorzystaniu tego tagu konieczne jest zabezpieczenie przed indeksacją stron zawierających poufne informacje, które nie powinny być publicznie dostępne ani widoczne dla botów, oraz osób nieuprawnionych. Dlatego właśnie stosuje się tag „noindex”, aby wykluczyć indeksację tych treści. Warto pamiętać, że plik robots.txt stanowi jedynie wskazówkę dla Google, a osoby nieautoryzowane mogą go przeanalizować, co w efekcie pozwoli im poznać, jakie dokładnie treści są objęte blokadą. Na przykład nie powinno się indeksować stron logowania i z formularzami rejestracyjnymi, z treściami prywatnymi, chronionymi hasłem oraz podstron w sklepach internetowych, które zawierają m.in. podstrony z zamówieniami, koszykiem zakupowym, wewnętrzną wyszukiwarką, regulaminem, polityką prywatności, polityką cookies, formularzami służącymi do logowania i rejestracji, strony z koszykiem zakupowym, zamówieniami, ulubionymi produktami, zwrotami produktów, filtrowaniem oraz sortowaniem produktów w sklepie.
Warto podkreślić, że noindex pozytywnie wpływa na crawl budget. Unikanie indeksowania stron oznaczonych jako noindex pozwala robotom wyszukiwarek skupić się na istotnych stronach, co przyspiesza indeksację i optymalizuje procesy działania wyszukiwarek. Dodatkowo reguła noindex może pomóc w kierowaniu uwagi wyszukiwarek na najważniejsze strony i pomóc uniknąć indeksacji treści, które nie mają większego znaczenia dla SEO. Istotne jest, aby upewnić się, że strony zostały wykluczone przy pomocy reguły celowo za pomocą noindex i że takie działanie nie wpłynie na widoczność ważnych stron w wynikach wyszukiwania.
Zastosowanie noindex
Wyróżnić można 3 główne zastosowania noindex, które warto wziąć pod uwagę:
- Noindex dla stron nieistotnych lub tymczasowych – w przypadku stron w budowie, stron z treściami tymczasowymi lub stron, które nie mają znaczenia dla pozycjonowania pod kątem SEO, zaleca się zastosowanie znacznika noindex. Należy umieścić tag noindex w sekcji <head> w kodzie HTML strony (rel=”noindex”) lub zastosować odpowiedni wpis w pliku robots.txt. W ten sposób uniknie się indeksowanie ich przez wyszukiwarki i skoncentruje ich uwagę na istotnych treściach. W takich przypadkach należy wykorzystać tag kanoniczny, który wskaże, która strona powinna zostać uznana za oryginalną.
- Noindex dla treści duplikujących – zastosowaniereguły „noindex” może przyczynić się do wyeliminowania powielania treści na stronie. Te niedogodności mogą wynikać z różnych treści:
- umieszczonych na stronach paginowanych – paginacja stron internetowych zazwyczaj występuje na stronach z listingami produktów, z artykułami i w ich galeriach, na stronach z recenzjami oraz na forach internetowych. Jeśli umieści się na nich regułę „noindex”, to te strony nie zostaną uwzględnione w indeksie wyszukiwarki, co może pomóc uniknąć problemu z duplicate content. Jeśli posiada się serię stron paginowanych z tą samą lub podobną zawartością (mogą to być np. wyniki produktów w sklepie internetowym lub artykuły na blogu), a jedyną różnicą między nimi jest numer strony lub kolejność, to można zastosować tag „noindex” na wszystkich stronach paginowanych, które nie są stroną pierwszą. Strona główna lub pierwsza strona mogą zawierać normalne metadane, w tym tagi „index” i „follow”, aby wskazać, że te strony powinny być indeksowane i przetwarzane przez roboty wyszukiwarek. W ten sposób poprzez oznaczenie pozostałych stron paginowanych tagiem „noindex” unika się wprowadzania indeksu do podobnych lub identycznych treści na kolejnych stronach. Wyszukiwarki nie będą zatem traktować tych stron jako osobnych, niezależnych wyników, eliminując tym samym potencjalny problem duplikacji treści.
- generowanych dynamicznie – zalicza się do nich m.in. wyniki wyszukiwania, komunikatory i platformy społecznościowe, szablony systemów zarządzania treścią (CMS), rekomendacje produktów lub usług, komentarze, wpisy, zdjęcia czy interaktywne formularze lub kalkulatory. Treści te mogą powodować problem z duplikacją treści. Rozwiązaniem jest zastosowanie reguły „noindex” dla stron paginacji, które zawierają kolejne strony z wynikami, często posiadają podobne lub identyczne treści na różnych stronach oraz witrynach prywatnych i nieistotnych z punktu widzenia SEO.
- pochodzących z innych źródeł – jeśli witryna posiada treści pochodzące z innych źródeł, na przykład w postaci fragmentów tekstu lub całości artykułów, zastosowanie tagu „noindex” może być szczególnie przydatne. Jednak przed umieszczeniem reguły „noindex” należy najpierw upewnić się, że posiada się prawo do publikacji tych treści, czy przynoszą one wartość dodaną użytkownikom lub zastosować tag kanoniczny (canonical tag), który wskazuje na oryginalny źródłowy adres URL treści i pomaga uniknąć problemów z duplikacją.
- Noindex dla sekcji lub kategorii strony – czasami zdarza się, że pewne sekcje lub kategorie na stronie internetowej nie mają dużej wartości z punktu widzenia SEO. Dlatego oznaczenie ich za pomocą reguły „noindex” jest ważne, aby skierować boty indeksujące na istotne części witryny. Wówczas należy dodać do nagłówka HTML tag meta regułę rel=”noindex”. W przypadku wykluczenia całych kategorii można w pliku robots.txt dodać wpis do sekcji „User-agent: * Disallow:”. Istnieje kilka miejsc na stronie, w których można zastosować regułę noindex i są to:
- Strony prywatne lub wewnętrzne – mogą to być panele administracyjne lub profile użytkowników. Te witryny nie są istotne dla publicznych wyników wyszukiwania i nie powinny być dostępne dla odwiedzających.
- Powielone treści – strona może mieć wiele podstron z prawie identyczną zawartością np. z powodu różnych filtrów lub sortowań, to wtedy może pojawić się ryzyko duplikacji treści.
- Częściowo zdezaktualizowane sekcje – witryna może zawierać wiele przestarzałych informacji lub treści, które nie są już istotne dla serwisu.
- Kategorie lub produkty niewspierane – w sklepie internetowym można odszukać produkty, które przestały być dostępne lub kategorie, które nie są już aktualizowane.
- Dzienniki lub archiwa – niektóre serwisy posiadają podstrony z archiwalnymi wpisami lub wiadomościami i mogą być już przestarzałe oraz nieaktualne.
W tym miejscu warto podkreślić, że reguła „noindex” powinna być stosowana ostrożnie. Zbyt duża liczba oznaczonych stron może wpłynąć na indeksację ważnych treści. Należy upewnić się, że oznacza się tylko te sekcje, które naprawdę nie są istotne dla SEO oraz należy regularnie monitorować indeksację strony.
Implementacja noindex
Meta tag „noindex” to jedna z wielu technik oznaczania stron jako niewłaściwe do zaindeksowania przez wyszukiwarki. Obok pliku robots.txt, tagu kanonicznego, tagu „nofollow”, X-Robots-Tag oraz password protection, reguła noindex stanowi skuteczny sposób kontroli widoczności stron w wynikach wyszukiwania. W celu skonfigurowania właściwego działania tej reguły konieczne jest umieszczenie jej w kodzie źródłowym HTML strony w odpowiedniej sekcji <head>. Taka lokalizacja pozwala precyzyjnie kontrolować, czy dana strona ma być indeksowana przez wyszukiwarki, czy też nie. Aby skutecznie zablokować indeksowanie przez wszystkie dostępne wyszukiwarki, należy w sekcji <head> dokumentu HTML umieścić następujący meta tag:
<meta name=”robots” content=”noindex”>
W przypadku chęci wyłączenia indeksowania tylko dla Google, istnieje możliwość skorzystania z bardziej specyficznego tagu:
<meta name=”googlebot” content=”noindex”>
W sytuacji, gdy strona jest oparta na systemie zarządzania treścią (CMS) takim jak Wix, WordPress czy Blogger, istnieje możliwość edycji kodu HTML lub skorzystania ze wbudowanych opcji konfiguracji SEO.
Alternatywnie, zamiast korzystać z tagu <meta>, możliwa jest opcja ustawienia nagłówka HTTP X-Robots-Tag z wartością „noindex” lub „none”. Ten nagłówek może być szczególnie przydatny dla różnych rodzajów zasobów, takich jak pliki PDF, wideo czy materiały graficzne, które nie są oparte na formacie HTML.
Noindex a tag rel=”canonical”
Tag „noindex” i „tag rel=”canonical” to 2 różne narzędzia wykorzystywane w strategii optymalizacji SEO, które mogą działać synergicznie, aby skutecznie zarządzać indeksacją i unikać problemów z duplikacją treści na stronach internetowych. Umieszczając tag „noindex” w kodzie HTML, nie zezwala się Google na indeksowanie jej zawartości. To zabezpieczenie przed wyświetlaniem strony w wynikach wyszukiwania, jednak nie określa on, która strona jest uznawana kanoniczną, a jedynie sprawia tylko, że witryna nie będzie wyświetlana w SERP-ach. W celu jednoznacznej identyfikacji głównej wersji strony i przekierowania mocy linków pomiędzy stronami stosuje się tag kanoniczny.
Ważne jest, aby nie polegać wyłącznie na tagu „noindex” jako środku do blokowania wyboru strony kanonicznej. Jego zastosowanie wykluczy jedynie stronę z indeksu, nie wpływając na wybór strony głównej. John Mueller, ceniony specjalista SEO w Google, potwierdził już w 2018 roku, że jeśli tag kanoniczny i reguła „noindex” występują razem, wyszukiwarka Google zignoruje tę ostatnią.
W niektórych sytuacjach, gdy istnieje potrzeba zarządzania indeksacją oraz eliminowania duplikacji treści, tagi „noindex” i „rel=canonical” mogą być stosowane równolegle. Niezbędne jest jednak ostrożne podejście i zrozumienie, jak wpływają one na optymalizację SEO witryny. Właściwe wykorzystanie tych narzędzi przyczynia się do efektywnego kształtowania widoczności strony w wynikach wyszukiwania, minimalizując ryzyko problemów z duplikacją treści.
Łączenie reguł pliku robots.txt z regułami indeksowania i wyświetlania
Tagi „robots meta” i nagłówki HTTP X-Robots-Tag informują roboty wyszukiwarek o tym, jakie działania powinny podjąć wobec określonych adresów URL. Jednakże istnieje subtelna zależność między tymi regułami a plikiem robots.txt. Jeśli w pliku robots.txt zabroni się skanowania określonej części witryny, roboty nie wykryją reguł indeksowania i wyświetlania, a tym samym nie będą ich przestrzegać, ponieważ roboty nie będą miały dostępu do informacji zawartych w tagach lub nagłówkach. Aby zapewnić skuteczną implementację reguł indeksowania i wyświetlania w wynikach wyszukiwarek, niezbędne jest, aby adresy URL stron zawierających wspomniane reguły pozostały dostępne do skanowania.
Oznacza to, że zawartość stron nie powinna być zablokowana w pliku robots.txt, ani w inny sposób uniemożliwiać robotom wyszukiwarek dostępu do tych stron. Nawet jeśli zastosowana zostanie reguła „noindex”, mająca na celu wykluczenie danej strony z wyników wyszukiwania, konieczne jest umożliwienie robotom dostępu do tej strony w celu odczytania tagu „noindex”. W przeciwnym razie, roboty nie będą w stanie odczytać tej reguły i mogą indeksować stronę mimo deklarowanego braku takiego zamiaru.
Podsumowanie
Tag „noindex” to wartość, która służy do wyłączenia indeksacji określonej strony lub jej treści. Ten meta tag informuje roboty wyszukiwarek, że dana zawartość nie powinna być uwzględniana w wynikach wyszukiwania. Aby poprawnie wdrożyć tę regułę, konieczne jest umieszczenie meta tagu „noindex” w kodzie HTML strony, w odpowiedniej sekcji <head>. Dzięki „noindex” strona jest pomijana podczas procesu indeksacji, niezależnie od linków prowadzących do niej z innych źródeł. Głównym celem „noindex” jest wykluczenie stron z wyników wyszukiwania, co wykorzystywane jest przede wszystkim dla stron tymczasowych, duplicate content lub stron, które są nieistotne dla odwiedzających.
„Noindex” pozwala kontrolować widoczność treści, unikać problemów z duplikacją treści, skupić się na kluczowych stronach, a także ukryć witryny tymczasowe lub testowe. Dodatkowo stosując wspomniany tag, można chronić prywatność danych oraz zwiększyć efektywność crawl budget, gdyż pomija on strony oznaczone jako „noindex”, przyspieszając tym samym proces indeksacji.
